DG EAC publiceert Ecorys Study on Boosting Teacher Quality

DG EAC (Directoraat-Generaal Onderwijs en Cultuur) heeft een onderzoek gepubliceerd van het Europees Instituut voor Onderwijs en Sociaal Beleid (EIESP) en Ecorys over het verbeteren van de kwaliteit van leraren. De studie verzamelt bewijsmateriaal over beleid dat tot doel heeft de leerresultaten van leerlingen te verbeteren door middel van prikkels en ondersteunende maatregelen om de kwaliteit van leraren te verbeteren. Beleid ter ondersteuning, ontwikkeling en stimulering van de kwaliteit van leraren heeft centraal gestaan in de strategische doelstelling van de Europese Commissie ET 2020, “Verbetering van de kwaliteit en efficiëntie van onderwijs en opleiding”.

Het hoofddoel van het onderzoek is het identificeren van beleid dat effectief en efficiënt is. Deze omvatten prikkels en ondersteuningssystemen om ervoor te zorgen dat kandidaten van hoge kwaliteit worden gerekruteerd in de initiële lerarenopleiding, behouden en ondersteund om hun professionele competenties (zowel individueel als collectief) gedurende hun hele loopbaan te ontwikkelen en te verdiepen. Deze focus op effectiviteit en efficiëntie is vooral belangrijk in de context van toenemende eisen aan leraren en strengere beperkingen op de onderwijsuitgaven.

De volgende acht belangrijke beleidsmaatregelen zijn op het onderzoek toegepast om de kwaliteit van docenten en uiteindelijk de resultaten van studenten te beïnvloeden:

Vakbekwaamheidskaders
Extrinsieke en intrinsieke prikkels
Werving en inzet
Initiële lerarenopleiding, introductie en voortgezette professionele ontwikkeling
Scholen als lerende organisaties, lerarennetwerken
Evaluatie van de docent
Tools, richtlijnen en onderzoek
Sociale status, prestige en aantrekkelijkheid van het lerarenberoep

Deze verschillende beleidsmaatregelen zijn erop gericht de kennis, motivatie, betrokkenheid en professionele identiteit van leraren te beïnvloeden. Het is ook bedoeld om de omgeving waarin leraren werken te verbeteren, inclusief mogelijkheden om samen te werken en kennis te delen.

In het onderzoek wordt onderscheid gemaakt tussen beleid op systeemniveau en beleid op schoolniveau. Dit onderscheid heeft verstrekkende gevolgen voor landen die streven naar een passend evenwicht tussen top-down en bottom-up beleidsontwerp en -implementatie. Het erkent ook dat een aanzienlijk deel van de competenties die nodig zijn voor effectief lesgeven niet wordt gegenereerd door voortdurende professionele ontwikkelingsprogramma's die aan individuele leraren worden aangeboden, maar door kennisuitwisselingsgemeenschappen die actief zijn in scholen of schoolnetwerken.

De ontwikkeling op elk van de acht beleidsgebieden wordt opgevat in een ‘vierfasenperspectief’ om de hiaten en sterke punten van het huidige beleid te beoordelen en langetermijnstrategieën te ontwikkelen die gericht zijn op het verdiepen van de professionaliteit van leraren.

Fase 1 – ervoor zorgen dat lesgeven een aantrekkelijk beroep is en de kwaliteit van lerarenkandidaten verhogen

Fase 2 – het gebruik van kaders voor professionele competentie als leidraad voor strategieën

Fase 3 – introductie van geavanceerde professionele ontwikkelingsmodellen

Fase 4 – het ondersteunen van leraren als leerprofessionals op hoog niveau

Er is steeds meer bewijsmateriaal waaruit blijkt dat onderwijssystemen die meer aandacht besteden aan de ontwikkeling van een samenhangend lerarenbeleidskader worden beloond met meer gekwalificeerde kandidaten voor de initiële lerarenopleiding. Andere voordelen zijn onder meer een lager verloop uit het beroep en een hoger niveau van professionele ontwikkeling, wat leidt tot een grotere professionaliteit en beheersing van leraren.

Het volledige onderzoek is te lezen hier